Kind en emoties

“Jij mag nog honderd jaar mijn opa zijn’, glimlacht Merijn.
Opa’s blik wordt triest.
Het hangt al langer in de kamer.
Het fluistert door het huis.
Het draait rond bij Merijn vanbinnen.
Opa is veel te ziek om nog erg lang te leven.

Als een ouder geconfronteerd wordt met een ernstige ziekte volgt er voor het hele gezin een heftige periode.
Je kind daarin begeleiden terwijl je het zelf ook moeilijk hebt, is erg zwaar.
Met onze prentenboekjes hopen we ouders te helpen om open en eerlijk met het kind te praten over de ziekte.
In simpele taal en gekleurde prenten wordt verteld wat er aan de hand is, wat er gaat gebeuren en wat het kind ervan kan merken.
Toch blijft het boek luchtig en biedt het hoop en troost.

Mijn zusje groeide in de buik van mama,
net als wij dat hebben gedaan.
Ze leefde niet, maar was dood.
Toch bleef ze ook bestaan.

Een prentenboek om met jonge kinderen te praten over een miskraam/stilgeboorte.

In mama’s buik groeit een baby.
Ik krijg een broertje.
Dat vind ik heel erg leuk.

Maar op een dag heeft mama pijn in haar buik.
De baby komt, maar het is nog veel te vroeg.
Mijn broertje is nu heel klein.
Hoe zal het verder gaan.

Prachtig, troostrijk, op rijm geschreven prentenboek over het verlies van een oma.

Mama huilt zacht.
Ik huil met haar mee.
Ik vraag of oma nog wakker wordt.
Maar verdrietig zegt ze: “Nee.”

Niet alle kinderen groeien op met 2 opa’s en 2 oma’s.
Het komt veel voor dat een opa of oma al overleden was voordat het kind geboren werd. Hoe een kind omgaat met een familielid dat hij/zij niet gekend heeft, hangt af van hoe de ouders er mee omgaan.
Het is niet gek als er vragen komen zoals: Waar is opa? Waar is de hemel? Wat doe je in de hemel?